Woezel en Oscar hadden allebei pech in dezelfde week: hun vriendje overleed en zij bleven allebei alleen achter. En beide vonden ze dat helemaal niet leuk: ze waren veel stiller dan normaal en ook helemaal niet zo vrolijk meer.
Zowel Oscar als Woezel komen uit de opvang. En beide baasjes wilden geen nieuwe cavia’s meer. Maar om ze nu maar een beetje alleen te laten wegkwijnen….. Dat is gewoon zielig natuurlijk. Daarom vonden beide baasjes het beter om hun cavia af te staan aan ons, zodat ze misschien nog even van het gezelschap van een andere cavia konden genieten.
Woezel kwam een paar dagen eerder. Zijn lijfje was inmiddels een beetje stuntelig als hij liep en zijn lekkere mollige lijfje was ook niet meer zo dik meer als het geweest was. Het was inmiddels echt een oud manneke geworden. Ik vind het meestal niet zo’n goed idee om hoogbejaarde cavia’s die ook nog eens echt oud ogen nog uit te plaatsen. Dan moeten ze twee keer wennen aan een nieuwe plek, twee keer stress hebben en dat komt hun toch al wat mindere conditie niet echt ten goede. En het idee dat je een cavia naar een nieuw baasje laat verhuizen terwijl hij misschien nog maar heel even mee gaat is ook niet zo leuk. Dus Woezel mocht in de opvang blijven wonen op zijn oude dag. Maar met wie?
Nou, daar was Oscar dus: nog steeds een stevige jongen met dik, lang haar. Maar wel al 7 jaar oud inmiddels. We hoefden dus ook niet lang na te denken over een mogelijk maatje voor Woezel: we hebben de heren gewoon bij elkaar gezet en gekeken wat er gebeurde.
Woezel was héél enthousiast en rende zo goed als hij kon achter Oscar aan. Die hapte hem een beetje van zich af terwijl hij lekker hooi en groente aan het eten was: not impressed. Een halfuurtje later was het rustig in de kooi en was er geen teken van spanning meer te bespeuren.
Inmiddels zijn we een week verder. Oscar en Woezel zijn helemaal happy en mogen hopelijk nog heel lang van elkaars gezelschap genieten!
Aaaaahhhh!!!! Ben verliefd ?