Nou, onze Whoopie woont al heel wat jaartjes bij ons. Niet omdat ze niet gezond is, nee want dat is zeker wél het geval. Ze is gewoon een ongelooflijke b*tch naar andere cavia’s. Behalve dus bij een heel heel heel beperkt aantal andere meiden/castraten.
Whoopie kwam als eenjarige dame bij ons in haar eentje. Nou, leuk koppie, pluizig kontje, niet al te verlegen naar mensen….. dat zou vast een makkelijke cavia zijn. Niet dus. We zetten Whoopie in een van onze toenmalige damesgroepen en ze vloog als een pluis-tornado meteen de andere meiden aan. En de anders prima-capabele castraat stond letterlijk in een hoekje tegen de wand omhoog te springen omdat hij het hok uit wilde. Misschien 1 op 1 met een andere castraat dan? Een paar castraatjes verder bleek dat dat ook niet erg succesvol ging zijn. Nog één optie: de “truttenbak”….. In deze damesgroep zaten meerdere typetjes zoals zij plus een hele goede castraat en wonderbaarlijk genoeg gingen al die tuthola’s samen dan weer wel prima. En daar paste Whoopie dus ook heel goed bij, al waren er wat akkefietjes in het begin. Toen ze een tijdje bij ons woonde hadden we stiekem een beetje hoop gekregen dat ze inmiddels wel een beetje gekalmeerd was en misschien wel toe was aan een eigen vent. Maar nee. Whoopie bleeft Whoopie. En zo kreeg ze een vast plekje in de opvang.
Inmiddels zijn we heel wat jaartjes verder en is Whoopie nog steeds bij ons. Overigens samen met haar net zo truttige beste vriendin Prada met een vergelijkbaar verhaal. Hoewel het nu twee omaatjes zijn, hebben ze nog steeds erg veel temperament. Momenteel leven ze samen met castraat Chizka, die wegens een bult op zijn borst niet kan verhuizen. Chizka maakt zich niet druk als ze een keertje moeilijk doen. Dan keert hij zijn kont gewoon naar de dames en gaat weer over tot de orde van de dag: eten. Volgens mij is Whoopie, net als haar twee kooigenootjes, helemaal gelukkig zo. En dat houden we ook zo, hopelijk voor nog heel wat jaartjes 🙂
